released December 31, 2017

------------------------------------------

REVIEWS

Gonzo (circus)
Op de single Diepte gaat Core Shift een associatie aan met een andere kunstenaar. De twintig minuten durende track is geïnspireerd door het schilderij Diepte van Martijn Lucas van Erp, ook uit Heerlen. Op het schilderij, dat op de hoes is afgebeeld, lijken we vanuit de diepte onder water omhoog te kijken naar het oppervlak. Dichtbij herkennen we nog planten en stenen, maar verder omhoog wordt het beeld vager, en lijkt er een soort octopus te kruipen. De muziek begint met gesimuleerde golven, die de dreiging van de diepte lijken te echoën (hoewel ik van het schilderij niet echt dreiging uit vind gaan). Geïsoleerde tonen in de hoge frequenties zijn als zacht wuivende algen. Langzaam maar zeker dient zich een rollend, stampend ritme aan, waarvan de accenten langzaam veranderen, met een knik naar GAS. Het ritme vervaagt weer, en de tweede helft van het nummer gaat verder zonder pulse. Meer letterlijke golven doen hun intrede, plus ijle synthetische strijkers en zacht galmende effecten, voor een mooie, beetje weemoedige passage. Ik moest een beetje aan de ambient nummers van hele oude Delerium denken. Een geluid dat ik danig mis, en Diepte is me dan ook erg welkom. (auteur: Maarten Schermer)

De Subjectivisten
Core Shift (Mike Kramer) is terug met een 3″ EP genaamd 'Diepte'. Op deze EP vinden we een track terug die is geïnspireerd door het gelijknamige schilderij 'Diepte' van Martijn Lucas van Erp. Nu was ik niet bekend met het schilderij, maar afgaande op de hoes moet het een werk zijn waar inderdaad veel diepte in terug is te zien. Het is een onderwater scene waarin steeds meer dingen tevoorschijn komen. Er is de schoonheid van de vissen en waterplanten, maar in het midden van het werk zit een donkere onheilspellend figuur waarvan niet duidelijk is wat het is. In de muziek van Core Shift komt dit terug. Op deze EP grijpt Core Shift terug naar zijn bekende stuwende ritmes die ook op eerdere releases te horen zijn, maar met kleine subtiele geluiden brengt hij er nu toch weer een net wat afwijkende variant, waardoor alles net weer even anders klinkt dan voorheen. Op subtiele wijze, zonder dat je het lijkt te merken verandert hij langzaam het ritme. Deze subtiele wijze van werken is toch wel een van de krachten in de muziek van Core Shift. Dit vult hij aan met allemaal extra lagen. We horen kolkend water, alsof er golven breken in de branding van de zee. Dit combineert Core Shift met diepe bassen die een onheilspellende atmosfeer neer zetten. Daarnaast zijn er ook de mooie strijkers die een mooi melancholisch geluid laten horen. In de muziek, die voor de kenners van Core Shift bekend in de oren zal klinken, komen ook allemaal details terug; kleine geluidjes die ergens heel zacht op de achtergrond spelen, geluiden die je niet echt kunt plaatsen. Zoals het schilderij en ook de titel zit er in de muziek veel diepte waar Core Shift op subtiele wijze mee weet te spelen. De liefhebbers van de betere ambient techno zoals Gas (Wolfgang Voigt) en de overige lading van Kompakt Records weten hier wel raad mee. (auteur: Sietse van Erve)

Vital Weekly
Mike Kramer, also known as Core Shift, assures me it is purely coincidental that this is released very hot on the heels of ‘Ontdekkingen’, which I reviewed only last week. I wrote then that Core Shift “after a short flurry of releases (Vital Weekly 988, 940 and 931) became silent again”. In his older work he showed a love for the classic 90s ambient with a firm dash of minimal rhythm and that was also the case last week, albeit with the addition of poetry. No poet here on this twenty-minute piece that is called ‘Diepte’, also the name of the painting by Martijn Lucas van Erp that inspired the music. ‘Diepte’ means ‘depth’, and depth is surely something the music of Kramer has. Deep washes on a bunch of synthesizers and slowly adding a bunch of slow drum patterns along with this, at least in the first half of the piece. Not at all a strict 4/4 patterns hammering some house beat away, but a bit more down-tempo and like an on-going bang. In the second half of the beats there synths are still washing, but sound differently of course and along there are loops added of what could be animal sounds with some mild processing. Otherwise there is not much rhythm. It is an interesting choice to first have a ten-minute part with rhythm, followed by one without. I think many other composers would do this the other way round. It is a great piece and easily something that the current incarnation of Silent Records could (and should release). It is dark, cinematic, and highly atmospheric and comes with a fine dash of non-dance rhythms. Years ago I predicted the return of ambient house, but that never happened I think (and so it goes with my psychic abilities), but if it comes than Core Shift was an early player of the next wave. This is an excellent release with only one problem: it could have been longer as far I am concerned. (author: Frans de Waard)

Breaking Shots (Nederlands)
"Diepte". De titel van de kersverse release van CORE SHIFT. Diepte kan van alles zijn. In dit geval gaat het over gevoel. Diepte voelen terwijl...... Vul het maar in. Ieder mens kan diepte voelen. En dat kan hem of haar, waar en wanneer dan ook overkomen. In dit geval viel de diepte in de bus. Voor het oprapen dus. En om eerlijk te zijn, als er iets in de bus valt wordt je nieuwsgierig. Een cd in een goed verpakt hoesje. Daar staat dan "Diepte" op. En nieuwsgierigheid wil graag vervuld worden. Het begint niet rustig, maar hard of lawaaierig is het ook niet. Af en aan rollende golven. Dat is het. Golven, de zee, af en aan. Krachtig en rustgevend tegelijk. Ga op het strand zitten, zonder iets. Op het strand zitten, alleen. Ongestoord. Kijk naar de zee. Weer of geen weer. Gewoon zitten en kijken. Rust. Zeker, de zee kan tekeer gaan. Maar dan nog. De kracht van de zee pakt je. Hoge golven die steeds opnieuw naar je toe komen. Vol kracht, vol energie. Maar toch. Het maakt je hoofd leeg. Op een bepaalde manier geeft het rust. Diezelfde zee. Je bent nog steeds op het strand. Nog steeds alleen. Zee, die kan ook tieren. Zee kan alles vernietigend zijn. Maar dat is ze niet in dit geval. Ze raast niet. Ze tiert niet. In beweging, meer niet. Ze vermengd zich met haar natuurlijke omgeving. Rustig neemt ze dat op wat er aan leven in de buurt is. Ze slokt het niet op. Het hoort gewoon bij mekaar. Golf na golf, beetje bij beetje. Je zit op het strand. Dat weet je. Dat zie je. Met blote voeten in het zand, je weet het. Toch nemen de golven je mee. Het gaat van zelf. Heel natuurlijk. De zee, dat waar alles uit is voortgekomen. Dat neemt je mee. Mee naar de diepte. Niet de diepte van de zee. Het is ook niet het strand. Het is de diepte in je. Dat is je zee. Dat is je strand. (auteur: Lambert Rinkens)

Breaking Shots (English)
"Depth". The title of the brand new release by CORE SHIFT. Depth can be or mean a lot of things. In this case its about feeling. Feeling depth while...... Just name it... whatever you want. Everybody can feel depth. Feeling depth can happen to anybody, anytime and anywhere. In my case it dropped in by mail. Depth. All I had to do, was picking it up. And, lets be honest. If something drops into your mailbox, you get curious. And curiosity needs to be fulfilled. A cd, wrapped up carefully. But still.... curiosity... It doesn't start calm, but it isn't loud or screaming either. It's waves. Rolling off and on. Thats what it is. Waves, the sea, on and off. Powerful and reassuring at the same time. Just go and sit on the beach. Simply sitting, nothing else. Don't mind about the weather. Just sitting and watching. Ease. Of course, the sea can ramble. So what? The power of the sea will get to you. Tall waves rolling towards you, again and again. Packed with power, filled with energy. But still. It clears your mind. In a certain way it puts you at ease. The same sea. You are still at the beach. Still by your self. The sea, it can be destructive. Taking it all. But she doesn't in this case. She doesn't ramble, she doesn't roll. She mingles. Mingles with her natural surroundings. Peacefully absorbing her surrounding. She doesn't swallow it. It just belongs together. Wave after wave after wave. You are still at the beach. You know it. You see it. You are sitting barefoot in the sand, you know it. But still the waves are grabbing you. No struggle. All natural. The sea, the origin of all. It grabs you. Into the Depth. It isn't the depth of the sea. Nor the beach. It is the depth inside you. Thats your sea, thats your beach. (author: Lambert Rinkens)